…Τα παραδείγματα σύζευξης ποίησης και φιλοσοφίας δεν σταματούν εδώ. Βρίσκονται, θα ’λεγα, σε κάθε στίχο της συλλογής «Χρόνου σκιά». Δεν θυμάμαι, απ’ όση ποίηση έχω διαβάσει –πρόσφατα τουλάχιστον– τέτοια αρτιότητα του ποιητικού λόγου, όπως του Γιώργου Δουατζή, που με τόση σαφήνεια εκφράζει το απόλυτα άγνωστο της ύπαρξης, ίσως όχι και μόνο σ’ αυτή τη γη.
https://diastixo.gr/kritikes/poihsh/11576-xronoy-skia