1.Ισχυρότερη παιδική ανάμνηση;
Μια τραυματική εμπειρία από το νηπιαγωγείο, όπου η δασκάλα, εν μέσω δικτατορίας, ανάγκασε τους μαθητές να απαγγείλουν στην εθνική γιορτή από ένα εθνικιστικό τετράστιχο.
2. Μεγαλύτερη χαρά; Μεγαλύτερη λύπη;
Οι χαρές περιορισμένες (εισαγωγή στη Φιλοσοφική, διορισμός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση), οι λύπες στην ημερήσια διάταξη.
3. Πρώτη επαφή με τη λογοτεχνία;
Με το ποίημα του Μήτσου Παπανικολάου «Τοπίο». Μάλιστα το είχα μελοποιήσει υποτυπωδώς μόνος μου και το τραγουδούσα καθημερινά.
4. Τι είναι η γραφή για σας;
Στο παρελθόν, που είχα πηγαία έμπνευση, ήταν ψυχικό παυσίλυπο, αυτοκάθαρση. Τώρα που γράφω εγκεφαλικά, είναι μάλλον ένας επιπλέον κόπος.
5. Τι σημαίνει η έκδοση ενός βιβλίου σας;
Σπατάλη χρόνου για τις διορθώσεις, οικονομική επιβάρυνση, αδιαφορία του αναγνωστικού κοινού για την Ποίηση.
6. Το συναίσθημα με το τέλος της γραφής ενός βιβλίου;
Τύψεις για την έκθεσή μου στο κοινό. Ευτυχώς που λίγοι διαβάζουν τα βιβλία μου.
7. Επιτυχία είναι…
Δεν είμαι επιτυχημένος, όλα στη ζωή μου ήταν μετριότητες.
8. Ευτυχία είναι…
Να είσαι μη αναγνωρίσιμος, να μην ασχολούνται μαζί σου.
9. Συγγραφέας ή ποιητής-σταθμός για εσάς;
Παλαιότερα είχα κάποια πρότυπα αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι η προβολή τους ήταν προϊόν συγκυρίας, ισχυρού δημόσιου προφίλ και άλλων εξωλογοτεχνικών στοιχείων, ενώ το καθαυτό λογοτεχνικό έργο τους δεν ήταν και κάτι σημαντικό.
10. Μια πρόταση προς νέους συγγραφείς-ποιητές;
Αν η Ποίηση για αυτούς συνδέεται με την ανάπτυξη κοινωνικών επαφών, καλύτερα να μην μπουν στη διαδικασία κακοποίησής της.
11.Λαμβάνετε υπόψη την κριτική των…
Στην κριτική υπεισέρχονται πάντα υποκειμενικοί παράγοντες: συμπάθειες, αντιπάθειες, ιδεοληψίες, προτιμήσεις και οπτική γωνία. Όμως κυρίως αντανακλά το κοινωνικό-δημόσιο εκτόπισμα του κρινόμενου. Ως εκ τούτου μου είναι αδιάφορη.
[Τα βιβλία του Γιώργου Γκανέλη από τις Εκδόσεις Στίξις: Ωδίνες της Ποίησης, 2018, Το ημιτελές τελεσίγραφο, 2020, Ιχνηλάτηση του τέλους, 2021]