1.Ισχυρότερη παιδική ανάμνηση;
Σάββατο πρωί, χαμένος σ’ έναν κόσμο φαντασίας βλέποντας παιδικά, τρώγοντας μια ζεστή φέτα ψωμιού που είχε ζυμώσει η γιαγιά. Όσα χρόνια και αν πέρασαν, αδυνατώ ν’ ανακαλέσω μια στιγμή πιο ατόφιας παιδικής αθωότητας και ξεγνοιασιάς. Μεγαλώνοντας, η αίσθηση του ζεστού ψωμιού έγινε ένα κομβικό ποιητικό σύμβολο στα γραπτά μου.
2. Μεγαλύτερη χαρά; Μεγαλύτερη λύπη;
Όταν σε μια σκοτεινή στιγμή κοίταξα προς τα πίσω τη ζωή μου και ανακάλυψα πως είχα πετύχει, νιώσει και ζήσει πολλά περισσότερα απ’ ό,τι νόμιζα ή περίμενα. Η μεγαλύτερη λύπη στάθηκε ο πρώτος θάνατος στην οικογένεια, ένα βίωμα αιφνίδιο που κλόνισε τα θεμέλια του νεανικού μου κόσμου.
3. Πρώτη επαφή με τη λογοτεχνία;
Χαράματα καλοκαιρινών πρωινών, παρέα με τον παππού και τον Μενέλαο Λουντέμη.
4. Τι είναι η γραφή για σας;
Απόλαυση, ίαση, ευθύνη, ιεροτελεστία και ένας τρόπος εκτόνωσης του μικρού, θεϊκού κομματιού μέσα μας.
5. Τι σημαίνει η έκδοση ενός βιβλίου σας;
Η ολοκλήρωση ενός ταξιδιού και η δικαίωση ενός εφήβου που κάποτε ονειρεύτηκε πολλά.
6. Το συναίσθημα με το τέλος της γραφής ενός βιβλίου;
Ως συμβολική επιλόχεια κατάθλιψη, έχοντας κουβαλήσει ένα πνευματικό τέκνο για καιρό εντός, που φτάνει η ώρα ν’ αποκτήσει ζωή ξεχωριστή, μοναξιά και συγκίνηση ταυτόχρονα.
7. Επιτυχία είναι…
Μια έννοια αδιάφορη, το βασικό ήταν πάντα να υπάρχει εντιμότητα και γνησιότητα ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μια έννοια ετεροκαθοριζόμενη, παροδική και φευγαλέα.
8. Ευτυχία είναι…
Μικρές νησίδες γαλήνης και πληρότητας, συντροφιά, δημιουργικότητα, νόημα.
9. Συγγραφέας ή ποιητής-σταθμός για εσάς;
Ο Τόλκιν στον πεζό λόγο, ο οποίος μου έμαθε να ονειρεύομαι και ο Λειβαδίτης στην ποίηση που μ’ έκανε κοινωνό ενός οικουμενικού ονείρου έρωτα, δικαιοσύνης και ανθρωπιάς.
10. Μια πρόταση προς νέους συγγραφείς-ποιητές;
Με τη σεμνότητα της γνώσης πως ο καθένας δημιουργεί τον δικό του δρόμο στη ζωή. Να γράφουν για τον εαυτό τους με ειλικρίνεια, καλλιεργώντας ταυτόχρονα το όραμα ενός καλύτερου κόσμου.
11.Λαμβάνετε υπόψη την κριτική των…
Όλων, ως αφορμές σκέψης, προβληματισμού και βελτίωσης αλλά κατά κύριο λόγο το προσωπικό μου αισθητικό και ιδεολογικό κριτήριο, την εσωτερική φωνή που επιδοκιμάζει ή δυσανασχετεί ανάλογα με το αν κάτι είναι συνεπές και αυθεντικό ή όχι.
[Τα βιβλία του Γιώργου Σύρρου από τις Εκδόσεις Στίξις: Διασχίζοντας το Μεταίχμιο, 2017, Απόχρωση, 2019]